Gedroomde trompetcarrière van Harry Nijkamp

RIJSSEN – In een viertal artikelen wil ik u meenemen naar de gedroomde trompetcarrière van onze oud- plaatsgenoot Harry Nijkamp (1963). In zijn carrière trad hij tot nu toe met zijn trompet succesvol op in 120 landen in de wereld.

RIJSSEN – 1972: De klanken van het orkest van James Last Louise Armstrong, de gebroeders Brouwer en Ernst Mosch klinken vanaf de platenspeler in huize Nijkamp en stimuleren de negenjarige zoon Harry Nijkamp om trompet te leren spelen. En waar doe je dat anders in Rijssen dan bij de Muziekvereniging Wilhelmina? Deze muzikale passie had ik waarschijnlijk van mijn opa Albert Maats geërfd. Hij speelde soloklarinet en was erelid bij Wilhelmina. Van kinds aan hoorde ik hem oefenen, hij studeerde enkele uren per dag. Toen ik mij op negenjarige leeftijd aanmeldde als lid van Wilhelmina en mijn eerste trompet mee naar huis kreeg en probeerde of ik er geluid uit kon krijgen, was ik zo trots als een pauw toen ik de daarop volgende week een noot kon spelen. Tijdens mijn lagere schooltijd ging ik tussen de middagpauze oefenen, en na schooltijd begon ik weer opnieuw. Ik denk niet dat onze buren dat altijd hebben kunnen waarderen.

De eerste noten
De eerste week had ik alvast wat noten uitgepuzzeld zodat we meteen wat bladzijden in het lesboek konden overslaan. Normaal kreeg je 2 jaar les, maar na 6 maanden kreeg ik de mededeling dat ik in het grote orkest mocht meespelen. Het advies was destijds om ongeveer 10 tot 20 minuten per dag te oefenen, maar ik zat al snel op twee uur per dag. En daar zat ik dan, nog net geen tien jaar oud, tussen de grote kerels. Een flink deel van de leden van het orkest werkte toen nog bij de jutefabriek van Ter Horst en een deel van deze leden bezochten dan ook de repetities 's avonds in hun overall. Ik kreeg de smaak te pakken en schoof van de derde naar de tweede en eerste trompetpartij. Op 12-jarige leeftijd mocht ik een solopartij spelen tijdens het jaarlijkse donateursconcert, en wel: A Trumpeter's Lullaby van Leroy Anderson. De eerste stappen in een band volgden snel; er werden door de leden van Wilhelmina een dixieband opgericht genaamd de Dutch Dixie, waarin ook de huidige dirigent Wout Ligterink speelde. Ook speelde ik in de Boerenkapel van Wilhelmina.

Beroepstrompettist
Inmiddels was ik er van overtuigd dat ik beroepstrompettist wilde worden. Op 14-jarige leeftijd doorzocht ik de krant om te kijken of er ergens een trompettist gevraagd werd voor een band. Als ik iets vond ging ik met een kwartje in de hand naar een telefooncel om het bewuste nummer te bellen. Dat telefoongesprek verliep over het algemeen zo: Hallo, hier met Harry Nijkamp. Zoeken jullie een trompettist? De vraag aan de andere kant van de lijn: Hoe oud ben je? Mijn antwoord: Ik ben 14 jaar. Het resultaat: einde van het gesprek! In een volgend artikel zien we Harry Nijkamp op weg naar een baan als fulltime muzikant.

Dick Tukkers