Kammeröa

Viej proat oawer de tied van 1946, 1956, 1966 en zo verdan…

Op de legere schole ha'j kammeröa, jongs met jongs en meaks met meaks. Al was oonze schole gemengd, toch zaten in de tweezitsbaanken óf twee jongs óf twee meaks. Iej mochen dan as Wilm "op Mientjen wean", wieter treuk iej strikt gescheaiden op. De jongs handenarbeid, de meaks handwerken. Noa de legere schole aandere kammeroa: vanoet de zesde klasse gungen der zegge en schrijve één jonge noar de HBS in Almelo, 4 jongs en 2 meaks noar de ulo in Riessen, de rest van de jongs noar klas 7 en 8 (kopschole), tot ze nit lenger learplichtig warren en de rest van de meaks noar de huishoudschole op 'n Nijverdal. Ne ambachtsschole was der nog net nit. Niks ginnen Cito-toets, wal extra taal en geschiedenis a'j duurlearden, de va's en moo's gungen der vanoet dat de measter 't wal zol weten.

Ne aandere schole: aandere kammeröa. Doarnoa de pubertijd, al besteun dat woord in dee tied nog nit, ducht miej. En doar kree'j hechte kammeroadschop, op zoaterdagoawend gung half Riessen en Ealzen, Senoa, de Borkeld, Ypelo, Rectum en Eanter in koppels der op oet, ne plakke sjukela in 'n tuk vuur "de meid" en gengeln op 'n Oosterhofweg, in Voortmans IJssalon een Vermoutje alwier vuur de meid, of nen sorbet en as het métzat doarnoa via Hollaandsch Schwarzwald op hoes op an, ofscheaid nemmen en dan met nen Chief Wip op ieders lip op 't hoes op an, as 't efkes kon vuur twaalf uur 's naches. Bats heurden de koarkklokke 12 uur luden, stapten van de fietse of en nöm um lopend op 'n nekke.

Gezwöaren kammeröa huurden vuur dee ene wekke vekaansie ne oale leagerteante vuur 5 geulden, achter op 'n dreager van de fietse, oppassen da'j nit met het hele spil achteroawer sleudn, honderd kilometer fietsen en toppunt van sensatie: zelf earpel kokken op nen benzinebraander.

Kratjes beer kömmen der nog nit an te passe. Joaren later ha'j trouweriejen. Zo heanig an gröaiden iej oet mekoar. Mear a'j mekaander tegenkömmen ha'j an een half woord genog, of an nen oogopslag, of een vaag glemlachjen.

Der kömmen keender – kleankeender. En 't leup oet op möaite en verdreet, vuur 'n enen earder en slimmer dan vuur 'n aander. Dwelderigheaid, bereurte, Alzheimer, hartkwoalen - óf der mankeerden oe alverdan niks. Geluk in 'n tuk - of louter genade, ofhaankelijk van wa'j (nog) geleuwden. En dan komt de rouwkaarten. Van oew beste kammeroad. En dan past oe de slotregels van 'n gedicht van Willem Wilmink:

Wat wusn wiej nog, dat op nen keer
Ik der nog wean zol en iej nich meer?

Gerrit Kraa