Sint Jan

Vear vot in de femilie ken ik nog nen Wilm. As het 24 juni was, leup -e 'n hof in um te kieken of het Sint Janskroed al blöaiden. Toen zinne wichter nog klean waren, leut hee ze de gelle bleumkes plukken. Ze gungen in een sjempötje met zunneblomen--öllie en as dat een poar wekke in de zunne har estoan, was de öllie deep rood. Eers har-e al wille ehad umdat de wichter schrukken: ze harren bloodrode vingers ekregen van 't plukken. "Gef niks," zea-r-e dan, "dat keump van dat rode spil dat in dee bleumkes zit. Gin goald zo good," zal-e d'r dan wal achteran hebben ezeg. En dan kree'j te heuren woer Johannesöllie wal nit good vuur was. En dan lanceerden hee ene van zinne gezegdes: "Mooie meaks hangt op 23 juni een busken Janskroed boawen 't berre. As het d'r op 24 juni nog good oetzöt, zeent ze binnen 't joar etrouwd." Of zinne wichter 't probeerd hebt, is de vroage.

Zin oawergroffa was 'medicine doctoor' ewès, ginnen echten dokter mer mear nen kwakzalver woer de leu dan toch respect vuur hadden, iej weet mear nooit. Wilm har wal de neiging um alns noar zichzelf hen te trekken. Ha'j last van nen verstopten neuze, dan reup-e allichte: "Heb ik óok. Wee'j wa'j dan mut doon? Mu'j zoalt water opsnoewen, dan is 't zo verhölpen." En dan slepten hee oe noar 't anrech, dee wat zoalt en lauw water in een blomenspuitje, efkes good hen en wier skodden en dan begun-e ongevroagd in oewen neuze te spuiten, "Helpet völle better as al dee fleskes van dr. Vogel. A'j biej 'n drogist in de kaste kiekt lik 't wal Avifauna. Vogel dit en Vogel dat. Ik weet 't ook nit," zea-r-e d'r alverdan achteran,

Eigenaardig: "Ik weet 't ook nit", vlak achter ne stellige bewearing. Dat heur iej wal mear leu zeggen, "Tja, zo is 't, wisse en verestig, ik weet 't ook nit." Kan wean dat 't ne vorm van vuurzichtigheaid is, nen Tukker is d'r aait op oet um te relativeren, wil zich nit geane oarns an braanden.

Iej nemt oe dan vuur um never nooit wier an Wilm te vertellen wa"j non wier oonder de leden hebt. Getjan, zinnen buurman, har las van nen kalkneagel op 'n groten teen. "Mu'j d'r 's naches Dampo op strieken, Zö'j zeen dat den neagel binnen een poar wekke wier mooi gleamp. Gin goald zo good. Ik weet 't ook nit…."

Mina, de buurvrouwe, dut elken oawnd ne tuugpinne op 'n neuze, de hele sloapkamer ruft noar den balsem oet 't klooster. "Wilm is nit good wies," moompelt ze dan.

Gerrit Kraa