Column: Vastbouw geweeld

De jeugd van rechtevoort is niks en dut niks, zit een helen dag binnen, het leewste met van dee döpkes in de oren. Mear woarken köant ze nit. Wat? Woarken wéélt ze nit. Met euren iphone spöln, joa, det past eur better. Twittern, facebookn, instagrammen. En elken dag wat besteln op ’n computer, elken dag päks loaten bezorgen. Ne zage, ne batse, ne grepe of nen skroewndreejer, alns is eur aleens.

En greuts as ze zeent. De jongs van vandage an ’n dag goat um de 3 wekke hen höare snieden. En dan nit “doot der mear nen fossen of, of hetzelfde model as vurige moal”. Nee, ze nemt plaatjes met, of loat eure idooln zeen en zengt - al wiezend - doar mut iets of, en dan skuuns noar achter heanig an mear. Dan strak noar boawn, how, how, nit al te völle en dan a-symmetrisch wier noar de vuurkaante van ’n toef en det mooi laank loaten. Joa, zo is het good. Gearne een betje roekespil en twee moal daangs skearn.

Nit alle jeugd is zo. Kortens wör der biej oons tegenoawer nen woning verkof. ’s Middaangs noar ’n notoaris hen beskriewen, ’s oawends um half zeuwne leek het wal oorlog. Der kömmen twee van dee heanige minikreantjes an. De kömn een grootformaat Manitou (googelt mear eawn wat det zeent) en zelfs zo’n mooi opgeknapt Unimogje ontbreuk nit. Daangs wörden al bouwmaterialen elöst, betonblukke, isolatiemateriaal, nen bok met dubbeld glas en dan zir ik vermoedelijk nog wat ‘rijdend’ materieel vergetten. Oh jea, en de Snippe bracht nen groten puuncontainer.

Alleman kreeg nen straaljager in de haande drok, nen moker en brek-iezder, ne kruuwage en ne batse, binnen een poar uur keanden iej dee bouwlocatie nit wier.

Det is de anpak van ene van de beunhaasploogn van de Vastbouw. Groot materieel, nit bange wean, gas gewen en vuural duurpakken, van Primarkten tot an huze verbouwen. Mear iej köant mesienen te ballast hebben, at der gin personeel vuur haande is, kö-j niks.

Van al det materieel wa’k oonder ’n indruk, mear ’n moond völ viej miej lös van dee haande vol opsköttels van jongs: nog gin twentig joar oold mear met twee rechterhaande! Met alle wille sprungen ze van ’n enen op ’n aandern shovel. Ne kruuwage vol zaand? Iej kon het nit of knipogen en den was vol. Woark zéén, det deden ze, det kö’j good vernemmen. Gin momeant steun der ene teumig te kieken, en ik heb nit ezeen det ze tuskenduur mossen multitasken met euren i-phone of selfies te maken.

Ze zeent der nog: jonge möage dee’t woark zéét! Der is nog hoppe.

Gerard Voortman