Column: Kroontjespenne

De wichter oonder de 12 joar kriengt kottere stöks in ’n neuze. Lange nit zo griezelig as dee lange betonnen limonaderietjes dee ze tot an de hassens too in ’n kokkel steuken. Dat kraantenberich gaf readn tot noadeankn. Is dat wal zo positief dat dee stöks now kotter zeent? Is het versteandig um alle heenderlijke heendernissen an de kaante te schoewn en te zorgen dat de wichter gin eankel probleem hoowt te oawerwinn? A’j vroger met de knene op de stroatkeaijen terechte kömn, kree’j nen oetbraander: “Kiekt dan toch better oet de döppe, kuken! En scheait oet met dat gejaank!” Ne genneratie wieter kree’j een kusje van de moo op de geschaafde knietjes: “Zo, non wordt het rap wier better, en zal ik oew tröantjes ees wegveagen? Stille mear.” En rechtevoort belt de moders dreks ne ambulance um op de spoed ne röntgenfoto te loatn maakn, want iej weet mer nooit… Ze hebt d’r ook al een woord vuur, ze neumt het “curling-oolders”. Wee’j nit wat dat inhooldt? Curling kö’j wal opzeuken op Wikipedia. Viej zeent gin curling-columnisten.

Vroger (toen alns nog völle better was dan rechtevoort, en nemt dat now eindelijk ees echt van miej an), ha’j nit van dee roare virussen, dee de hele samenleaving ontwrichen. Toen tiktn de measter oet de zesde klasse met zinnen trouwreenk op het katheder en deeldn de klasse met dat temee nen menear zol komn um kruuskes oet te deeln. Nee, nee, dat gebuurdn nit duur ne pestoor, dat was dr. Bense, de schoolarts. De hele klasse wör doar toch wat jachterig van. Want dan mos iej in de riege stoan, de ene mouwe opgerold, de assistente mos ’n oarm ontsmetn, (iej gung jums een moal in de wekke in nen teail) en dan krasn Bense met ‘n soort kroontjespenne een kruuske op den oarm bouwn ‘n elleboage, en doar gung wat voch op en dan was ’t kloar. Het was toch wal een vinnig kräske, mer doar mos iej thoes nit oawer klaagn, want dan kree’j te heurn da’j bliej mochen wean dat ze wat tegen de tbc konn doon. Want dree deage later köm ’n schoolarts wier en dan keek-e of de kruuskes mooi plat warn ebleewn en nit opzwöln, want dan mos iej noar Almelo, noar de röntgenmeschiene, duurlöchen, neumden ze dat. En dat gung bliekboar ook nit aait effen glad, want de boawnmeaster köm zelf ook in aanmerking vuur zonne controle en zo gung der een buske met meugelijke TBC-kandidaten noar Almelo. De boawnmeaster was zelf as eerste an de buurte en schient toen met apparaat en al duur de vloere ezakt te wean en zo gung ’t duurlöchen nit duur. Zo, dat was nog wat aans as dat gedoo met een stökn in ‘n neuze. En non iej wier!

Gerrit Kraa