Column: Mijn mooie meisjes

Het leven heeft ze van jongst af aan samen gebracht in een unieke relatie van vijf zussen. Wat een rijkdom, wat een gezelligheid, maar ook wat een geklets en gekibbel. Samen hebben ze ruzie leren maken, hebben ze elkaar aan de haren getrokken, joegen ze elkaar als hazen op wanneer ze rondjes renden in de tuin, vechtend over onbenulligheden die heel belangrijk kunnen zijn. Ze kropen bij elkaar in bed, wanneer het onweer te hard echode in een onrustige nacht, of wanneer ze wakker schrokken uit een enge droom. Ze fluisterden geheimen in elkaars oor, die ze niet met papa of mama wilden delen.

n de voorbije jaren hebben ze een unieke relatie opgebouwd, de eerste gelijkwaardige relaties in hun jonge leven. Ik hoop dat dit mooie fundament ze ook later zal helpen om relaties te onderhouden. Ik hoop dat de positieve ervaringen van ieders plek in het het gezin, oudste, middelste, jongste, ze niet in de weg zal staan, maar dat ze met een glimlach terug kunnen denken aan alle mooie dingen uit hun jeugd en ook aan de fouten die we als ouders vast hebben gemaakt.

De oudste dochters zijn uitgevlogen, de derde is weer even terug op het nest en is heel hecht met haar kleine zusje, onze vijfde dochter, die altijd mijn kleine meisje blijft, maar bij haar zus een ‘volwassen’ dertienjarige mag zijn. De vierde dochter staat op de rand van het nest, vliegt klapwiekend in en uit. Door de week een eigen leven, in de weekenden weer onder moeders vleugels. Ik zie ze veranderen, individuen worden, jonge vrouwen met eigen ideeën. Vijf dochters die opgroeiden in hetzelfde gezin, vijf dochters allemaal anders. Mijn grootste wens is dat ze hun leven lang liefde vinden in een unieke zussenband. Een band die niet knelt, maar waarin ze de ruimte en waardering van elkaar krijgen om zichzelf te kunnen zijn.

www.ritavoortmanphotography.com
https://www.facebook.com/ritavoortmanphotography/
https://www.instagram.com/ritavoortmanphotography/