Kan neet en wil neet…
Vanear zat ik wier es op Facebook oonze sproake en et dagelikse gebroek dervan te verdeadign teegn allerhaande misverstaandn, toen as mie wat in gedachten köm. Dit is een woargebuurd verhaal.
Vuur n poar joar terugge deed ik nog Engels studeern in Utrecht. En zo as det geet bie studeantn, he'j mangs een feestjen. Disse keer was et aanders, want et was van boetn minne egene studeantnkreenk. n Anstichter har der woark van emaakt en zinne hoesmöage harn ook wier aandern oet eneudigd. Doar kömn dus van aal soortn paradiesveugel op of. Neet at mie det wat oetmaakn —ik passe doar helemoals tusken— mer woer as et normaalgesprökn oawer et Engels en de studie gung, kuierne vie non es oawer hele aandere zaakn en met n aander slag leu.
Heanig an verdeeln zik et volk noar kleanere kuiergroepkes, zo as det geet. n Eersten metsprekker pakn zin sopperige plastik pilske oawer in de aandere haande, streek de rechterhaande of an de bokse en steeln zik vuur. Huub, met brilleke, dunnige höare en lange bakkeböarde, köm bie Heerlen oet de buurte. Zuud-Limbörg dus. Det was ook wal te heurn. n Tweedn jongkearl, nen grootn slungel met bloonde piekerige höare, verteeln at hee Bauke heetn. Dreemoal roadn woer as den vortköm.
A'w daagns op de universiteat gín Engels kuiern, kreeg ik aait onweetndheaid oawer mie hen van metstudeantn, as ze min mooie akseant heurn. Doarumme deed ik mie al een zetjen in et Riessens (en Saksies in et algemeen) verdeepn, zodet ik ze doar es mear van kon verteln. Der was mie een oonderzeuk oawer "heursproake" oonder oogne kömn: Nederlaandse en Duutse zaaknleu kuiern oonderling gewoon öar eegne en versteundn mekoar toch. Et leek mie mooi um det es in et weeld te probeern. "Jongs," zea ik, nog in et Hollaands, noa a'w verteeld harn wa'w studeern, "ik kan an beade van oeleu heurn a'j in thoes heel aanders kuiert as hier. Ieleu vaste ook an mie. Wat zo'j der van meann a'w es gewoon alledree oons eegne kuiert?" Beaide kearls veundn et in ieder geval een machtig plan. Et zat ook neet teegn at et vuur zowal Huub, Bauke as Martin al wied vuurbie et eerste pilsken was.
Eerst mosn oonze oorn nog een betn wenn an mekoars geluud. Vuural Bauke en Huub harn der in et begin wat möaite met. Freeslaand en Limbörg lignt ja neet bie mekoar um de dure. Toch, heanig an, met volhooldn en mangs gewoon nog ne keer iets laankzamer zegn, of det van n aander herhaaln um te zeen o'j et good verstoan harn, ha'w oeteandelik wille at et davert met mekoar. Wo later op n oawnd, wo better a'w mekoar versteunn. En wo meender a'k der van ontheuldn hebbe. Mer et vuurnaamste heugnt mie nog best: "Kan neet lig op n koarkhof…"
Martin ter Denge