Ein Bock
Om terug naar de tekentafel te gaan van het bockbier, moeten wij naar een plaats in Duitsland, ten oosten van München en onder Hannover ligt Einbecker. Het straatbeeld wordt bepaald door de ruim 150 laat middeleeuwse vakwerkhuizen. Dit is de bakermat en de standaard geweest voor de productgroep bockbier zoals wij het nu kennen.
Rond het jaar 1400 telde Einbecker 700 inwoners en het brouwen van bier was een vrouwenaangelegenheid. Momenteel telt deze Hanzestad ruim 31.000 inwoners. Iedere inwoner mocht bier brouwen. Er was zoveel bier dat het hun exportproduct werd. Het ging van vele plaatsen in Duitsland ook naar het buitenland, waaronder Denemarken en naar ons eigen Nederland. Voor de export werd het bier zwaarder en krachtiger gebrouwen, eigenlijk meer richting een stout. Reden hiervoor was de houdbaarheid verlengen, net zoals wij dat kennen met de IPA bieren.
Het bier werd zo duur dat Willem V van München niet langer meer de hoge prijs voor het bier wilde betalen. En besloot zelf een brouwerij te bouwen om hier het bier uit Einbecker na te brouwen. Toen het niet lukte heeft hij in 1614 een brouwer uit Einbecker rijkelijk beloond om het bier in de nieuwe brouwerij te gaan brouwen. Einbecker, werd Ein Beck (als het bestellen van 1 Beck) en later is dat verbasterd naar Ein Bock. Hier komt de naam bockbier dus vandaan, het Duitse plaatsje Einbecker.
Even terug naar de oorsprong van dit mooie product. Het bier hoort dus eigenlijk zwaar en vol te zijn. Tegen het stout aan. Hiervoor gebruikte met veel geroosterde gerst. Voor de export heeft het in houten vaten gezeten wat natuurlijk ook bijdraagt aan de smaak en dit maakte de prijs helaas ook hoger. Maar alles met elkaar, de grote hoeveelheid geroosterde gerst en de houtrijping tijdens het vervoer, maakt het bier complex van smaak. Momenteel is het oorspronkelijk karakter bij de grote merken ver te zoeken. Ik durf gerust te stellen dat het meeste te zoet en te commercieel gemaakt is, niets mis mee misschien, maar geen niet Einbecker waardig!
Gelukkig zijn er voldoende kleine brouwers die top bockbieren maken. Mooie volle bieren met een goede smaak van geroosterde mout. Sommige met een toevoeging van gerst die door rook gedroogd is en andere door toevoeging van honing. Het jammerlijke is dat in de Bierverordening alleen staat dat Bockbier minimaal 15,5% stamwortgehalte moet zijn. Dat geeft de brouwer alle creatieve vrijheid.
Zum Wohl!
Martijn Alberts