Gerrit Kraa
Nieje oren
'De reclame bemöait zik vös te völle met euldere leu, geewt mear ees acht,' zeg Getjan. Hee kan doar mooi oawer tekeer goan: 'Allemoale van dee zogenaamde blieje oale leu, met zonnen stiefselglemlach op 't gezichte, dee zik zo joonk meugelijk vuurdoot. A'j een keunstgebit hebt, mu'j dat vaste plakken met 'n niej soort bisonkit, dan kö'j röstig in nen appel bieten. Net of dat het meujste is wat oe kan oawerkommen. En 't ligbad mu'w ruilen vuur nen instap-douche. Het leewste nog binnen 24 uur. En ne traplifte skient nog avontuurlijker te wean as ne achtbane. Ik zin alverdan bange dat dat trapliftzitje nit op tied stopt en da'j dan duur de vlizo-trappe henvleengt, richting daampkring. He'j gin geheurapparaat, dan tel iej nit met. Twee van dee miniraketjes achter de kennebakflappen en iej köant wier metlusteren. Iej kriengt dan allichte zwil áchter de oren in plaatse van d'r in.'
Getjan wol de wichter bliej maken, ze harn al wekken laank edramd: 'Va, goat non toch ees met de oren noar Better Heuren.' 'Eerst harren ze miej al noar Better Berre eslept vuur ne nieje metrasse. Affijn, ze probeert miej zo good meugelijk oawereane te hoolden, seend de vrouwe oet de tied is, ealke is ealke. Ikke dus noar zonnen oordokter. Testpiloot Storm an de helpdesk. Ik krege een poar proefapparaatjes met. Zat ik doar 's oawnds op 'n verjoardag van oonze Olav, de euldste zönne, en doar harren ze 't net oawer miej. Ze dachen da'k 't toch niks kon heuren, mear de decibels töaterden tegen minnne trommelvliezen, dat deden ze. Ik probeerden oolderwets wezenloos te kieken asof ik nog kwarteldoof was, en Olav leus vuur oet nen folder: 'Dress your parents, de webshop die u helpt de ouders er goed uit te laten zien.' Now, zo völle Engels kan ik nog wal, det geet oawer miej: dat ik nog aait met sökken in de sandalen leup, nit um an te zeen, en dat ik nog van dee achterlijke oawerhemden dreug met button down kneupkes, en ne vös te kotte kotte-bokse, ik mozze met noar zonne fashion-boutique, en…' Getjan sneuf van verontwaardiging, 'n stoom köm oet de oren, al gung dat wat meujlijker umdat dee knöpkes in de weg zatten. 'Affijn,' zea Getjan, 'ik köm zo statig meugelijk in de bene, al was dat nit makkelijk want ik kriege nen niejen knee, en ik zea: wichter, as ieleu oeleu skaamt vuur oew va, mu'j het nón zeggen. Dan dreenk ik min gleaske oet en hool ik 't vuur gezeen, dat doo'k. Ze keken net a'k nen bomgordel op de toafel lea, ha, ha. Ik mozze wier goan zitten en de kleane knöpkes loaten zeen en ze kuijerden recht wat krom was en 't was wier pais en vrea. Ach jea, zee mossen vroger noar miej lusteren en non wordt het tied dat het aansumme geet…'
Gerrit Kraa