Martin ter Denge
KREDIETKAARTE
Verleden mei proppen wiej vuur Travelling Twents n lesten kroam dee'j achterof toch nit neudig hebt in n koffer. Via internet ha'w et knieperigste onderkommen eregeld en met vuurskot nen auto huurd. Hop! Vief dage noar de Zuud-Engelse Jurassic Coast (woer a'w inderdaad nen hoop leavende fossielen tegenkömmen, mer da's wier een ander verhaal). Ryanair maken et nog eaven spannend: kort vuur et dalekommen treuken ze n köttel wier op, rollen de kiste skoarp noar rechts en deden der een röndjen van de zaak in. Wiedters verleup et prima. Op Luton treuke wiej as eerste onzen kroam van n taskenband. Busliene C noar et autoverhuurpark ha'w ook zo te pakken. Doar nöalen ik nog wat hen met et menske achter de teunbanke. Alle paperassen warren in orde. Of wiej eaven nen borg konnen betalen. Tuurliks, woer he'j de betaalglieve? Öah, nee, dat holde wiej in op oewe creditkaarte… Woer, creditkaarte? Van Maurisius töt de Azoren, oaveral ko'w met nen betaalpas terechte, vearder niks gin niejs! Dat zonnen pas bie ons nit gebroekelik is, ha'w ook tegen de mure können vertellen. Baar geld in ne breventaske? Mo'w ook nit met ankommen. Et meanske heuld de stalpeute stief. Kredietkaarte, anders ginnen auto. Doar stoa'j dan. Wal Twents, bar weanig Travelling. O'w nit met n trein verdan konnen, opperen et menske. Mevrouw, wiej hebt een hutje huurd in et Hoge Hexel van Dorset, mear as dree uur jagen vanof hier. Doar kump ginne leavende zele. En al helemoal ginnen trein. Et was vuurdeliger um meteen wierumme te vlegen, as vief dage treinkaartjes lappen. Et meaken har zik mosterend in nen hook dale ploffet. Et verhuurmenske proberen nog wat: "Ken iej dan nums in de buurte den as vuur oe kan instoan?" - Ja wat meant n dokter! Wee ken iej zèlf in de bu-… Ho es eaven… joa tóch! Via et teken-appke DrawSomething spöl ik al joaren tegen nen Engelsman, David. In de anheurige Facebookgroep (woer'w onze kunstwoarken deelt) ha'k es eneumd da'w noar Engeland vleugen. "Ik wonne kort bie Luton. Komt ne keer an," zea hee toen. Weanig serieus, meanen ik. Met de bokse fidderend um et gat deed ik um non et hele verhaal an n droad: "David, iej zint onze leste hoppe." Hee maken nog bak dat hee net lekker vootbal zat te kieken. "Matn," zeg he, "lustert es: ik trekke mie non de skone an en stappe in de luxewage." Twentig minuten later stund nen wildvrömden Engelsman onzen mintgreunen Fiat 500 te betalen. Doarnoa treuk he nen greunen pas oet de knippe. "En hier he'j minne Monumentenkaarte. Kö'j oaveral gratis met in. Donderdag vuur'j terugge vleegt, bie mie in Bovingdon wierbezorgen. Völle wille." Zo lange as der nog zulke leu zint, denk ik dat et met de wearld in 2018 ook nog wal good kump. Mooie dage en völle geluk in et nieje joar, volk!