Opinie 'Foute Ouders'
Ik sprak deze week met een oud-collega. We kwamen uit bij de kinderen van Isis; de "jihad- strijders".
De ouders van deze kinderen hebben de keuze gemaakt om mee te doen aan de gewapende strijd en waarschijnlijk hebben zij hun kinderen ook opgevoed in die ideologie. Doen we dat niet allemaal, kinderen opvoeden in de "leer" die we zelf belangrijk vinden? Als je kijkt naar het socialisme, humanisme, communisme, liberalisme, atheïsme, alle vormen van godsdiensten, we doen het allemaal: "indoctrineren". We voeden onze kinderen daarin op vanuit de gedachte het beste met de kinderen voor te hebben. We zijn als ouders bezig met de "toekomst "van onze kinderen. Het is wel erg dubbel. Isis-ouders hadden niets op met de kinderen in het oorlogsgebied. Deze kinderen moesten kijken naar onthoofdingen en andere gruweldaden. De kinderen van Yezidi families werden vermoord en de meisjes gebruikt als seksslavinnen. En nu Isis niet meer aan de winnende hand komen de vrouwelijke Isis strijders met hun kinderen terug van het front en worden geïnterneerd in kampen in het Midden-Oosten. Hun grootouders vragen Nederland om hulp, wat kunnen ze doen. Hadden ze eerder actie moeten ondernemen, zodat hun kinderen niet uit zouden reizen voor de gewapende strijd? Als ouders kan je niet altijd voorkomen dat kinderen andere keuzes maken. Vaak hebben zowel de strijders als hun ouders een dubbele nationaliteit. Zou het oorspronkelijke thuisland iets voor de kinderen van de strijders kunnen betekenen? Ik heb er nog nooit iets over gehoord, als het ene land je niet wil helpen misschien de ander? Wat is de waarde van een dubbele nationaliteit, alleen maar een paspoort? Hoe dubbel het ook is "de kinderen van de strijders" hebben niet bewust gekozen voor de gewapende strijd, niet gekozen om uit "geloof" anderen te minachten of bewust pijn te doen. Denken we nu te veel: "De appel valt niet ver van de boom". Misschien moeten we denken: "Zo u niet wilt dat u geschiedt, doe het ook een ander niet".
Borbala, correspondent