Emotievolle dagen Ben en Henny Plomp
RIJSSEN-MOLDAVIE - In een vorig artikel verhaalde ik u onder welke omstandigheden Ben en Henny Plomp met hun reisgenoten hun werk verrichten bij de arme inwoners van het plaatsje Straseni in Moldavië, maar hoe het gezelschap de inwoners van dit plaatsje de dag van hun leven bezorgden met een bezoek aan grotten, kerken en musea. Maar aangezien hun taken nog niet waren volbracht, wachtte het reisgezelschap nog volop werk in de nog volgende dagen.
De volgende dag zal lang in mijn herinnering blijven. Ik dacht dat ik bij de politie van alles en nog wat had meegemaakt, maar wat me deze dag is overkomen emotioneerde mij erg. Ik werd deze dag ingedeeld samen met Gerrie, Jan en een wijkverpleegster, genaamd Vejonika, om een huisje af te maken van een alleenstaande vrouw van 69 jaar, die zwaar hulpbehoevend was, doordat ze beide heupen had gebroken en daardoor niet kon lopen en haar tijd op bed doorbracht. 1 keer per week kwam daar de wijkverpleging en zo af en toe kwam haar dochter Olga haar helpen. Deze vrouw lag in een kippenhok op bed en u kunt zich voorstellen hoe deze vrouw er bij lag. Ze woonde in een afgelegen spoorhuisje zonder buren.
Opknappen van het huis
De opdracht was om dit huisje zodanig op te knappen dat ze de winter kon doorkomen en niet meer in het kippenhok hoefde te liggen. Verder kon dan haar dochter bij haar komen wonen. Haar dochter had geen man, had drie gehandicapte kinderen en had geen werk of uitkering. Om het hoofd boven water te houden ging ze naar de stad om te kijken of er werk was. Die dag werd het huisje klaargemaakt voor Malawische begrippen. Er kwam linoleum op de vloer, de wanden werden geschilderd, nieuwe tochtvrije kozijnen geplaatst, gaten in de muur werden gedicht. Er kwam een nieuwe kachel, een nieuw bed met matras en beddengoed en een nieuwe koelkast. Toen het huisje klaar was, kwam de mannelijke wijkverpleger en bracht het vrouwtje vanuit het kippenhok naar haar nieuwe kamer met een nieuw bed. Jan en ik konden het op dat moment niet meer droog houden en vonden steun bij elkaar.
Emoties
Bij het verlaten van deze werkplek wilde ik dochter een beetje geld geven, dat zij resoluut weigerde. We hadden al te veel voor hen gedaan. Stiekem een geldbedrag achtergelaten in de koelkast, wat ze ongetwijfeld zou vinden. Terug op het dagcentrum kwamen alle emoties van die dag weer boven en heb ik een potje staan janken op de schouder van Henny.
Afscheid
In een volgend artikel en laatste artikel in deze serie nemen Ben en Henny Plomp samen met een aantal reisgenoten afscheid van de inwoners, de bejaarden van de dagopvang en van het bejaardenhuis in Straseni. Dit was een bijzondere belevenis, een ervaring rijker en een tijd die ze voor geen prijs hadden willen missen.
Dick Tukkers