Halfbakken
"Munurjjj? Kunnuh duh urjjjduppuws buj uwkurjjj un de sok?" Wát zeg iej!? Ik völ hoaste van et beanken bie 'n shoarmaboer. En met ogen as glöazige siepeln keek ik et blonde pupken achter de teunbanke an.
Et gung oaver miene bestelling, dat kon hoaste nit missen. Mer wat he non precies zea, doar kon ik gin sukela van maken. Zol der trouwens ook helemoal nit bie smaken, mer dat is een ander verhaal.
Heanig an begun et mie te dagen. Ik had tweemoal gebakkene earpel besteld. Of dee bie mekoar in één buulke konnen. "Non, as ze zonnen ende bie oe achteroet 'n hals komt, dan loat mer zitten," ha'k mutten zeggen. Mer ik was zo te euntersteböaventen dat ik in stille oaverpeinzingen vervöl.
Achterof denk iej oe allerhande scenario's oet. Ik had mutten vroagen: wat zeg iej? En dat he et dan nog es met dat gekke accent zol vroagen. En dan nog es: kön iej dat ook normaal zeggen? Wiej zint hier in Riessen, ja.
Mer ja, dat meaken is ook mer een product van de samenleaving. Bedoolden et vaste nit kwoad. Probeert zik an te passen an de Gooise eenheidswurjjst (stund gelukkig nit op de menukaarte).
Leu hebt allerhande vrömde readenen um gin Plat te kuieren. Bie vuurbeeld dat ze verstoanboar wilt wean. Verstoanboar vuur wee? Verstoanboarheid is relatief. Hank van oew publiek of. Dissen kuieren in ieder geval zo mirakels dudelik dat ik der niks van begreep. Dan denk ik: better good Plat as halfbakken Hollands.
"Wiej mut allemoal fatsoenlik Nederlands können," heur ook iej vake. Met noadruk op fatsoenlik ja. Mer skienboar is dat rechtevoort etzelvde as 'ten koste van alles het lokale dialekt van Leiden kopiëren'. Et wil nit zeggen da'j dan mer gin Plat mear hoovt te sprekken. Kan der prima bie nöast. Wat ne oarmood en kortzichtigheid. Dat iej in Riessen Hollands wilt kuieren is nog töt doar an too, mer dit was gewoon nen haberdoedas in et gezichte van de hele Riessense kultuur, geskiedenis en samenleaving. Doot toch eaven normaal met mekoar.
Sommigen wilt gin Plat kuieren umdat ze meant dat et lellik is. Dan zal ik wal nen aparten wean, mer ik heure tien moal lever fatsoonlik, zacht Riessens as dit pedanterige gedoo. Mer smaken verskilt, loat wiej et doar mer op holden.
Ach naja, too mer, zol mien moo zeggen. Mer dat zegt wiej hier misskien wat te vake. Wiej magt best wat mear opkommen vuur onze sproake. As wiej dat nit doot, blif der —net as met dee earpel bie mekoar in 'n buul — mer één dink oaver: ne slappe, zompige hap.