Ne katte in ‘n zak
Riessen, iets oawer viewe. Allenig eawen andievie koopn. Da’s ne illusie, ’t is nit wat et lik. Want viej weet almoal de’w det duurgoans nit doot, toch? Ene-boskop-doon is fealijk net as deanken an nen sorbet in ‘n restaurant: het kán eagenlijk nit, mear toch weent oew geveul ’t van ‘t verstaand: iej nemt vake mear dan a’j woln. Of iej zeent makkelijk vuur één gat te vangen óf iej dóót alsof. Kiek mear: Optimel drinkyoghurt in de aanbieding: Nu, 10% minder vet en dus nóg lekkerder! Ja-ha, louw! Wéé maak ‘ie non wat wies? Allereerst: gezoonde vetten he-j neurig vuur de gezoondheaid van ‘t harte en doarbiej: wee bepoalt wat lekker is?
De leu in ‘t fabriek weelt oons loatn geleuwen dat dit spul gezoonder én lekkerder is at doar meender vet in zit. En doarbiej: wat is doar misskien wal nit biej in-edoan um dee tien preceant meender vet te kriengn? Misskien wal tien preceant mear súker. Mear dét steet netuurlijk nit te proonken op de vuurkaante. Det steet boawen ín ’t fleske of op ’n boam. Onzichtboar vuur een klaant, mear veulboar in de knippe en moarkboar op de wc.
Doarbiej profileert winkelchefs den weenkel duur good te kieken noar de indeling. Het gef oons een good geveul eerst gezoonde dinge te pakken, wat óóns vriej man maakt um zeute slikkerieje in te sloan, um oawer de gevolgen vuur de gezoondheaid nog mear te zwiegen.
Weenkelbazen hoownt wat det antgeet ’t harte nit vaste te hooldn. Een daank-oe-wal in de vorm van voetbalplaatjes, ne actie vuur ‘n poar stewige vorken of leppels, met ’n klean knip-eugske noar eur collega’s in de voedingsindustrie. Ginnen weenkelchef lig ‘s nachts wakker van ’t welbeveenden van ’n consumeant; zo lange arre viej mear bliewnt kopen lig een chef op één oor.
Der zeent nog völle mear factoren dee ’t oons koopgedrag beïnvloedt, mear ik wil der nog ene neumen: de muziek in ’n wéénkel. Ik heb eleazen det zeuwentig preceant van oonze boskopn wordt ekoch op groond van oonze emotie. Muziek vaalt onder disse emotie. Goa-j’ ’s moarns met ‘oojn’ Dieka boskopn doon, rekket der op dat ‘r een advoceutje in de koare belaandt. Skienboar speuln doar ‘n röstig pianostukse biej ‘t kopen. At nen weenkel in de buurte van ne skole steet, dan heur iej wat aanders. Iej begriept wa’k bedoele: de frikandelbreudjes met de drankjes woer a-j zogenaamd energie van kriengt, goat as warme breudjes oawer de teunebaanke.
Ik zette der tien gehaktbälle op det de leu in de voedingsindustrie in ’t vuustje lacht as ze wier ne pärre zo vear hebt ekregen det’e kiest vuur boerenyoghurt met ne halve aardbei. Iej munn der in geleuwen…
Harriët ter Harmsel