De örgels van Riessen (2)
Het eerste örgel in Riessen steun in de Scheeldkoarke. In 1761 köm der een örgelfonds, ’n hear van ’n Oosterhof nöm het initiatief, en d’r was (vanzelfsprekkend) gemurmureer. Het argumeant dat een elektronisch örgel völle goodkeuper wes, gung toen nog nit op.
Mear non mu’k oe woarschouwen: viej begint nit pardoes oawer dat örgel te klassineren, want zo’n örgel köm vanzelfsprekkend nit zo mear oet de loch vallen, en viej plaatst dat örgel ook nit zo mear in een gebouw, viej begint geane biej het begin en dan mu’w wierumme noar de eerste kapel, allichte duur Lebuïnus ebouwd - een höalten geval, dat al rap duur de heaidense Saksers in braand wör estökken.
Ho effen! Op de zelfde stea van den eersten kapel is d’r duur de Riessense Tubanten ook al earder ne Germaanse offerplaatse op ericht. Dee wollen Donar, Freya en Thor nit zo mear ofschaffen, wat dach iej wat.
Mear de Romeinen waren oonderdoems oawer-estapt op het christendom, en oeteindelijk zeent der vanoet Engelaand missionarissen de Noordzee oawer-estökken en vanoet het bisdom Utrecht begun de kerstening van oonze vuurvaderen. Lebuïnus moch hier het evangelie verkondigen. “Doar zeg iej zo wat,” hebt de Riessense Tubanten allichte ezeg, want iej doot de oale schone pas vot as de niejen oe good past. Dat mut oarns tusken 770 en 773 gebuurd wean. Biebels waren der nog nit, nen monnik maakten het evangelie begriepelijk duur nogal wat te slötteln an de Biebelse woarheaid mear het was wal ’t Evangelie in de Saksische sproake: de Heliand. Van het ene köm ‘t aandere en toen mos der in de Middeleeuwen een gebouw kommen van tufsteen. En de koarke mos zich richen op het oosten, op de zunne, op de Morgensteare, op Christus. Mear woedöanig? De zunne waandelt hen en wier tusken ’t noordoosten en ’t zuudoosten, vake wör de richtliene oet-ezat op ‘n naamdag van ’n heiligen. Hier was de keuze evöllen op Dionysius, jöarig op 9 oktober. Iets um nog eens oet te zeuken; de liene lig 4 groad oet de kadastrale liene van oost noar west. In gedachen zee’k de bouwvakkers stoan, de vuurvaderen van Wessels, Potje en Kruutnbearnd. Ze krabden zich wat an ’t gat en oonder de pette en stealden noa breedvoerig oawerleg vaste: dan mut ’t op disse manere geburen. Ne stikstofvergunning harren ze toen nog nit neurig.
Dionysius was bisschop van Paries, in 270, en hee was nen martelaar: ze hebt um ’t heuwd of-ehöwwen, en hee zol nog met dat heuwd tusken de haande elop hebben noar de stea woer hee begreawen wol worden… Iej köant ’t geleuwen. Of nit…
Gerrit Kraa
