Plat en rap wat
Et doert misskien eaven, mer non zö’j es wat beleaven. Dit hele verhaal, dissen column, ik wol um zonder umhaal, volledig op riem. Dat is dan ook de liem. Et is mangs nen stried um binnen de tied een verhaal te skrieven. Mer loa’w nit oaverdrieven; a’j et eenmoal gangs hebt, vlög et duur de glieven. Zo bie de leu op de matte, datte ze zegnt van watte mooie wöörde wus iej an mekoar te riegen. En zo zee’j dee sproake eandelik es boaven de middenmoot oetstiegen.
Zo doo’w dat. En a’j dit stukken plat hardop oetspiejt op nen stevigen beat, löp et zo glad, da’j der hoaste oaver oetgliedt. En dat is non de kunst. Ik bewieze oe nen gunst. Want zo zee’j wat met dee sproake meugelik is. Wat heugelik en deugdelik is. Da’j nit enkel hoovt te nöalen oaver vrogere tieden en wat een keukelspil, mer dat et nog aait heel wat kan lieden en best wal met de tied met wil.
As iej non denkt van: et hef gin nieje wöörde neudig, dan blif et achter en raakt et stöädig an oaverbeudig. Want zo gauw as iej de sproake goat opsloeten, en et mag nit mear noar boeten, dan löp et vaste. Dan wördt et al rap ne laste en krig et de butte stief as een old wief. Achter de geraniums, te wochten op ’n lesten dag, dat et olde lief endelik rösten mag. Betten bie betten wördt et vergetten. Leu bezeukt et nit mear. Leart et eare kinder nit mear. Geevt et nit mear duur. Binnen twee geslachten is et gebuurd. En gin menske den der nog um truurt.
Mer loat iej et non mooi geworden, zett et bie op de verkeersborden en loopt der met te koop, dan trekt de jongeleu der op as dikke vlegen op ’n zeuten stroop. As et verdan mag verniejen, dan blif et fris en jonk en smeu. Joa, doarvan zegnt de leu: “doar wil ik wal met vriejen. Loat mie dat mer sprekken.” Dan zint disse dialekten nit enkel vuur halve gekken, mer gewoon vuur de normalen. Doar valt dan heel wat eare te behalen.
Mer dat mu’w es goan zeen. Nit bloots klagen van steen en been, mer et gewoon anvatten met malkander. As oetmieter an et ende van dissen proat nog nen noabrander, nen goden road (en dit is nit oaverdreven):
Um ne sproake te bewoaren hoov iej enkel mer duur te geven.
Duurgeven.