Afbeelding
Foto: Gerbert Voortman

Beuker

Ik zir nen grootn booknleefhebber. Um ze te leazen, mer ook - heel keenderachtig - um ze gewoon te hebm. A'j een mooi book oet hebt, zet iej um in de kaste en zo gaauw a'j det weelt kö'j ne wier oet de kaste trekn en een stukn in leazen. Wa'j in beuker least, hoo'j eagenlijk zelf nit mear te beleawen. Wee geane les leawt minstens twee keer. Wa'j least beleaw-iej met; in gedachen netuurlijk. Precies zo a'j det zelf geane zollen willen. Zelfs nen film haalt ’t doar neet biej. Want nen film is jums bedach duur ’n regisseur. Vake heu’j zeggen: "Nen moojn film, mer ’t book wes toch meujer.” Klopt heelmoals, want toe’j det book leuzen, maakn iej in gedachen oewn eagnen film.

De ontwikkelilngen goat verdan. Ook biej de beuker. Het leste niejmoodse dinge is een dwarsligger. Det is een beukske van 8 biej 12 centimeter met heel dunne psalmbookbladzieden. Zo groot as ne fleenke deuze lucifers. Iej least het oawerdwars. Makkelijk in de binnentaske, in ’n trein of ’t vliegtuig.

Nóg moderner zeent e-readers met e-beuker. Digitale apparaten woe’j zelfs in ’n duuster een book met köant leazen. Ideaal ’s oawens in berre.

Mer toch…een gewoon papiern book is mooi um ’t verhaal binnen-in én um ’t verhaal achter het book. Van wee is det book ewes? Wat hef’e der met edoan? Wat is der oawerhen egooid? Ik heb zelf het alle beuke van Joost van de Vondel in de kaste stoan: tien dikke biebels. Of en too krieg ik der ene oet de kaste en leas ik dee machtige gedichten: hermetisch geslötn, geen woord te völle. En a’k zon book vol ontzag lös doo, kóómp miej doar ne loch oet… Ik heb ze vuur een poar rotceanten ekoch op Internet. Ze hebt vaste waterschade ehad op ’n zoolder van ’n ofgebraand hoes. Ze zeent mooi op-edreungd, mer de loch van koolder en bluswater haank der nog an. Det wee’k netuurlijk nit zeker, mer ik déanke det. ’t Zeent beuker met een mooi verhaal.

Kortens kreeg ik van Gerda Bosschers-Roosink een Riessens woordenbeukn. Det smalle beukn van Karel van ’n Notoaris. Stoomp versletten. Het is van Gerda zin va ewes, Herman van Roosink van de Riessense Revue. Herman hef det woondermooie versje eschrewen vuur Harm oet Riessen. Vuurin steet zienen naam met grote letters: Herman Roosink, Haarstraat 39. Het beukn lig stoomp oet ‘n baand. Mangs zeuk ik 'n woord op en dan deank ik der an det Herman 't hef gebroekt biej ’t schriewen van “Stille mear min tuutje”. Doar kan ’t gin e-book biej halen.

Gerrit Dannenberg