Anne
van der Meiden is oet de tied. De media hebt doar al völle oawer ezeg. Een beminnelijk man, met relativerende humor, met een vanzelfsprekkend gezag. As hee het woord nöm, wör het vanzelf stille. En het was de möaite weard um te lustern, o’j het non wal of nit met um eens warn. En de In Memoriams gungn oawer ’n Biebel in de Twentse sproake, een immens karweai, elken moarn um zes uur achter de schrieftoafel. Anne zelf har het vake oawer zinn biejzeundern bril. Met verschillende glazen. Het ene glas was neurig vuur zinne niejsgierigheaid: hoe was het ooit meugelijk ewès dat het tweedoezend joar oale Evangelie alverdan was oawer-edreagn van zender noar ontvanger. En de ruis dee doarbiej was ontstoan: al dee verschillende christelijke koarkn, dee verschilnde kloosters en dee variërende boskopn. En het aandere glas gung oawer de communicatie: wavukke techniekn warn d’r gebroekt en wat was het anpassend vermogen van de boskoppers? Dat wör enculturatie eneumd. Een vuurbeeld: hoe ko’j de Germaanse heidenen vertrouwd maakn met dat vrömde Evangelie? De missionarissen passen de boskop an: het mirreweenterfeest wör um-eteuwerd in een karstfeest, het Keend wör op 25 december geboorn, mer de herders passen nit op de schöape, dat wör veraanderd in staljongns dee de peare bewaakn. Hee vertaaln met Harry Morshuis de Heliand, dat evangelie dat an-epast was an het heidendom. En hee prees de Moderne Devotie, de beweaging oet de 14e eeuw, met Geert Grote, en Thomas à Kempis. Ze preakn konsekwent in de volkstaal, dichte biej de leu. En zo zitte viej non nog met de vroage: op wavonne manere brenge viej het evangelie in disse weareld, woerin de koarkn dichte goat en de lidmaatn stoark meendert in getal? En woerumme make viej nit méar gebroek van oonze sproake, zo mooi dichte biej oons gemood? Vake haaln Anne zin moo an in zinne betoogn. Een wies, kordaat, roemdeankend en leef meanske. En van groot belang warn al dee dialectdiensten, te beginn in 1960, en nog aait verdan, oonder aandern via RTV Oost, de karstnachtdienst in het plat, het best bekekn programma qua kiekciefers… Van der Meiden hef oons met zinnen ampatn bril prachtig materiaal noa-r-eloatn. Al was het allenig mer de Psalms, zo-as 141 en 139. Nog aait zeent d’r leu dee godsdienst en dialect anveult as ne spotternieje, um ne geliekenis zo mear in gewone taal te verteln. En toch: Jezus vertealn zinne geliekenissen in het Aramees. In de volkstaal van de leu, dee in dromn tehope leupn um te lustern. Dus gewoon in het plat… – viej zöant um missen in dat laand tusken Dinkel en Regge, dat hee zo leef har.Dat-e zachjes mag rösten. Gerrit Kraa