Guus Bonenkamp is nog steeds klokkenmaker
AlgemeenHorloge- en klokkenmaker Guus Bonenkamp (72) behoort inmiddels wel tot het interieur bij juwelier Asbroek in Rijssen. Hij heeft de jaren daarvoor ook al gewerkt in deze zaak onder Geerdes en Bökkerink. In totaal vijftig jaar lang, totdat hij met pensioen ging. “Van Jan Bökkerink, die eerst nog aan de Enterstraat gevestigd was, heb ik destijds in de praktijk veel geleerd. Hij was een vakman.” Maar Bonenkamp kan deze mooie oude ambacht nog niet helemaal loslaten.
RIJSSEN - Na twee jaar pensioen komt Bonenkamp vanuit zijn woonplaats Borne nog regelmatig een dag helpen. Daar zijn de eigenaren René en Karin Asbroek heel blij mee en René geeft aan op zijn beurt weer veel van deze vakman te hebben geleerd. Bonenkamp: “Zolang mijn handen en ogen nog meewerken blijf ik het doen. In dit vak ben je nergens zonder een optimale fijne motoriek vanwege het priegelwerk met tangetjes en pincetjes. Maar ik merk wel dat wat ik met het verstand wil doen, mijn handen daar niet altijd meer aan meewerken. Dat is weleens frustrerend.”
Veranderingen
Om het vak van horloge- en klokkenmaker te leren, reisde Bonenkamp een paar jaar op en neer naar Rotterdam vanuit zijn toenmalige woonplaats Hengelo. Bonenkamp werkte inmiddels al in Rijssen toen hij op 19-jarige leeftijd examen deed in de uurwerktechniek. “In de jaren heb ik aangaande dit vak veel veranderingen meegemaakt. Eerder had je alleen mechanische horloges en klokken met handopwinders en tegenwoordig werkt bijna alles op batterijen. Maar mijn voorliefde voor het mechanische blijft bestaan. Dat blijft een mooi stukje techniek.”
Hij vertelt dat de mensen vroeger ook naar de winkel kwamen met kapotte wekkers. “Ik deed er weer een nieuw glasplaatje op of nieuwe veren in en de wekker deed het weer. Duurzaam dus, tegenwoordig gooien ze alles weg.” Hij wijst op een aantal grote muurklokken en tafelklokjes. “Die zijn nog wel voor reparatie gebracht.”
Bewaren
Bonenkamp vertelt dat wanneer een stel vroeger ging trouwen, er vaak een mooie Friese staartklok, regulatorklok of comtoise gekocht werd. “Kom daar nu nog maar mee aan, dat is niet meer in de mode.” Hij zit genoeglijk in zijn witte jas achter zijn bureau te werken aan een horloge en laat een doosje veren zien voor wekkers. “Ik bewaar altijd alles en gooi dus eigenlijk niks weg. Je weet maar nooit of je het materiaal nog weer kunt gebruiken voor een klant. Heel vaak heb ik dan het ontbrekende onderdeel nog.” Hij vertelt dat het oude vak altijd nog bestaat maar dat er tegenwoordig meer hulpmiddelen zijn. “Maar het blijft handwerk.”
Torenklok
Tevens ging Bonenkamp twintig jaar lang elke vrijdagmiddag naar de Rooms Katholieke kerk in Rijssen om de torenklok op te draaien. “Dat was best zwaar werk en ik moest vaak tussendoor even uitrusten. En dan had je natuurlijk ook nog de zomer- en wintertijd. Dat kon je van binnenuit regelen en niet zoals in de ‘Apeldoorn bellen’ reclame waarbij je iemand de wijzer op de plaat ziet afbreken. Dan had ik het niet gedaan”, lacht Bonenkamp.