Het verhaal van Gerritje Nykamp over de Tweede Wereldoorlog
Dit is het verhaal van Gerritje Nykamp. Ze werd geboren op 22 januari 1932 in Holten, maar woont tegenwoordig in Canada. Zij heeft haar verhaal over de Tweede Wereldoorlog (in het Engels) op papier gezet in 2020, toen ze 88 jaar oud was.
Deel 5 - We zaten met z'n negenen in de schuilplaats buiten. Later kwam ook onze hond Flip ernaartoe gerend. De hele ochtend werd er geschoten en toen vader naar buiten keek, maande een Canadese soldaat om vooral te blijven zitten. Later kwamen ook de buren bij ons schuilen. Vader wou weten wat er gebeurde en keek, zo voorzichtig mogelijk, wat er zich buiten afspeelde. Hij zag een groot gat aan de achterkant van onze boerderij, daar waar de koeien op stal stonden.
Rond het middaguur konden we eindelijk onze schuilplaats verlaten en zagen we onze verwoeste boerderij en de dode koeien in hun stallen. Het was een wonder dat wij het overleefd hadden. Na vijf jaar waren we eindelijk bevrijd van de Duitsers. Toen ik in de keuken aan de tafel zat met Dick op mijn schoot, kreeg ik van een Canadese soldaat een boterham met boter en jam. "Good for the baby" (goed voor de baby) zei hij. Later kwamen we erachter dat achter ons huis twee Canadezen waren omgekomen.
Er moest veel gerepareerd en schoongemaakt worden aan ons huis, maar gelukkig hadden we nog een huis. Het was moeilijk te bevatten dat we vanaf toen niet meer bang hoefden te zijn voor laag overliegende vliegtuigen, vuurgevechten en luchtaanvallen. Het duurde even voordat we het normale leven weer hadden opgepakt en we weer aan het werk gingen.
Enige tijd nadat Nederland bevrijd was, zou mijn vader een onderscheiding voor de getoonde moed tijdens de oorlog en de hulp aan onderduikers ontvangen, maar hij en moeder vonden dat wat ze hadden gedaan de taak van een christen.
In de lente van 1945 was boerenleven weer in volle gang. Vader kocht nieuwe koeien, tomaten werden geplant en John en ik moesten na school weer ons steentje bijdragen. Er werden wortels sla, bieten en aardbeien verbouwd en we hadden vele fruitbomen geplant. Het leven op de boerderij ging door. We werkten zes dagen per week. Zondag was onze rustdag en gingen we lopend naar de kerk.
Enkele jaren na de oorlog klonken er verhalen over Nederlanders die naar Canada emigreerde. Het leven in Nederland was nog steeds niet makkelijk. Er heerste nog steeds veel armoede. Vader en John gingen naar bijeenkomsten over emigratie en na veel gesprekken met familie werd de knoop doorgehakt. We zouden met ons hele gezin verhuizen naar Canada. Ik was verdrietig en huilde vaak. Ik wilde mijn vertrouwde omgeving en vrienden niet achterlaten.
