Mijn opa stationschef in oorlogstijd

Ze is geboren en getogen in Hengelo, sterk verbonden met de stad en de mensen die er wonen. Als actieve vrijwilligster werd ze een paar jaar geleden onderscheiden met de Nijverbij een eerbetoon aan mensen die zich inzetten voor de stad Hengelo en haar inwoners. Het is Francien Richmond-Deters (68). Zij wil ons deelgenoot maken van de verhalen die haar opa de stationschef van Hengelo in oorlogstijd heeft opgeschreven. Verhalen die zijn vastgelegd en die niet verloren mogen gaan.

Vol trots vertelt ze over haar opa en de dagboeken die hij haar heeft nagelaten. Met deze dagboeken geschreven door J. Roelfsing stationschef van Hengelo in oorlogstijd krijgt de lezer een bijzondere inkijk in de jaren van onderdrukking en bezetting en met name in Hengelo. Roelfsing geeft weer zijn leven en het leven van spoormannen en spoorvrouwen in de oorlogsjaren 1940 – 1945. De bevrijding van Hengelo en al dat wat zich op en rond het station van het spoorwegknooppunt Hengelo heeft afgespeeld. Ze zou het liefst zien dat de dagboek notities van haar opa worden gebundeld en in boekvorm worden uitgegeven. De titel heeft ze al "Mijn opa stationschef van Hengelo in Oorlogstijd”. De oorlogsdagen en het dagelijkse leven in Hengelo zijn door haar opa opgetekend en vastgelegd. De bombardementen op het station, de bijna ramp die door spoorman en verzetsheld Theo van Loon werd voorkomen. De afhandeling bij de spoorwegstaking, maar ook de vriendschap die na de oorlog ontstond tussen de toenmalige Bahnbevollmächtigte van het station Hengelo in oorlogstijd en de latere stationschef van Osnabrück Dld de heer Lagemann en haar opa. Ze vertelt vol trots over haar opa, wie hij was en wat hij voor haar heeft betekend.

Impressies
Op 23 juni 1943 werd het Gewestelijk Arbeidsbureau in brand gestoken en dat bezorgde ons den volgenden morgen reeds vroeg de Grüne Polizei met alle nare gevolgen daarvan. Ik kreeg weer militaire bezetting op het station. De eerste klasse wachtkamer werd als nachtlokaal bestemd en ik werd weer met de dood bedreigd. Veel van mijn personeel werd van de straat opgepakt en vastgezet. 18 maart 1944 is een dag, welke wij in Hengelo ook niet snel zullen vergeten. Er had in den namiddag met een paar vliegtuigen een bombardement plaats op fabrieken er was ook een Duitse Jager in de lucht en er werd geschoten ook. Toen de vliegtuigen weg waren, werd geconstateerd dat er op een spoor tegenover van Gend en Loos een gesloten wagon brandde. Even later kwam er bericht dat de lijn Hengelo – Borne bij de fabriek van Hazemeijer was geraakt. Stationschef Roelfsing doet in zijn dagboeken ook verslag van hoe door het ingrijpen van de jeugdige spoorman (Theo van Loon) Hengelo voor een ramp werd behoed. De dagboeken zijn kostbare documenten en de opgetekende verhalen mogen dan ook niet verloren gaan. Daarom is de hoop gevestigd op iemand die de dagboeken omzet in boekvorm.

Martin Meijerink