Dik
Vader Langbeen neumen ze mie ooit bie de padvinderieje. Ik was 14 en gröaien zoas iedere puustefabriek rond dee leaftied kats oet fatsoen. Van kop tot teen, een en al been. En dan ha’k der mangs ook nog ne korte bokse bie an woer’t dee skächte van mie extra lank en pierig onderoet steuken. Et skeldwoord kloppen dus wal. Lever had ik at ze mie gewoon bie vuurnaam neumen, mer good, iej köant neet allens hebben.
Ik had der in dee tied nen hoop kabaal umme können maken. Mer dan zol et noe nog slimmer wean ewest. Ik deed een heulterig pinokkiodanske, de jongs lachen wat en gungen verdan met knuppen leggen of balgen in ’n bos. Kloar. (Ontholden heb ik et wal altied).
De leste tied wordt oaweral te vake anstoot an enömmen: lange tene, korte löntjes
Beleadigingen kö’j op twee maneren op reageren. Of iej hapt direks of iej haalt oe de skolders op. Iej könt et loaten goan of bewust anstoot nemmen. Of anstoot nemmen vuur een ander, terwiel as den doar zelf neet umme vrög. En dat leste gebuurt ducht mie de leste tied wat te vake. Lange tene, körte lontjes.
Dee donderieje met Dahl bievuurbeeld. Den had kinderbeuke skreven woer’t de tere kinderzieltjes van vandage ’n dag neet mear tegen konnen. Vervelende drietwichter dee’t duur de gehaktmölle dreeid wörden of weet ik wat. Ho! Is neet écht gebuurd. Et steet op papier, da’s allens. Ik mos der, nog vuur mienen 14en an, smakelik umme lachen.
Teare kinderkes knapt hele dage andere leu virtueel of
Ondertusken köant deezelfde teare kinderkes wal hele dage andere leu virtueel ofknappen via de PlayStation (en der ’s nachtes neet van sloapen) en mekander online onder skoelnaams töt zelfmoordneigingen an too cyberpesten. ‘Mer dee van ons doot dat neet heur!’ Kiekt mer op mama’s Instagram, et leaven is een feest en wat ne riekdom en wat ne zeute zeagen.
Terwiel as onze curlingkrömmels al gin Pietje Bell mear magt kieken, make wiej ze compleet verslaafd an smartphones en tablets umdat papa en mama eaven vuural met zikzelf bezig wean wilt. Dee apparaten mut kinderkes an de andere kante van de wearld vuur wosseln um de grondstoffen oet de grond te halen. Mer dat gef dan niks, want dat zee’w neet. De zwöppe der oaver! Dee hebt ook nog nooit van Roald Dahl eheurd. En al hadden ze dat wal, dan hadden ze nog gin tied um et te leazen.
De wearld is hard. Doar mut ze toch ne keer an. Misskien gewoon wier learen van ‘skelden is neet mooi, mer dut ook wier gin zear'. Want der zint wal slimmere dinge op de wearld.
Martin ter Denge