Ode aan de Beusebarg

HOLTEN - Bijna was het misschien het Beusebergs volkslied geworden. “Ze waren me nét voor!” Het liefst zou Broer Pekkeriet zijn Ode aan de Beusebarg als plaatje willen opnemen. “Ik ben vaak langs de Rooftop Studios van Edwin van Hoevelaak in Espelo gefietst”, zegt Broer. “Maar het is er nooit van gekomen.”

Hij maakte het lied voor de revue tijdens het voorjaarsfeest. Een loflied over de Beuseberg. Broer vindt het nog altijd wel een beetje jammer dat zijn ode geen volkslied is geworden. Een groep met een ander nummer was hem net voor. “Dat werd gelijk goedgekeurd”, geeft hij aan. “Ik had mijn nummer al wel klaar, maar kon het nog niet laten horen. Want het moest nog in de revue.” 

Een volkslied moet makkelijk te zingen en te onthouden zijn, vindt hij. “En dat is mijn nummer zeker.”

Op de melodie van ‘Het is moeilijk bescheiden te blijven’ van Peter Blanker, zingt hij over de allermooiste plekjes die er in de Beuseberg te vinden zijn. ‘Ie kunt er fietsen en crossen. Of wandelen met de kids. Ie kunt er ok gaan jagen. Op de haas, fazant of vos. Of een spooktocht organiseren. Want dat spook zit er nog!’ Broer lachend: “En tijdens de revue kwam toen mijn kleindochter Chantal Pekkeriet als spook het podium op.”

Met als refrein: “Het is moeilijk neet greuts te worden. Wanneer ie een Beusebarger bint. Ie wont doar zo mooi op oe plekje. Ja, met oe hele gezin. Ik denk, als ik kiek vanaf de Zoerberg. ‘t is moeilijk neet greuts te worden. Wanneer ie een Beusebarger bint.”

Velen kennen hem van het museum Broer, een leven lang boer. Aan de Langstraat 38. Op dit moment is het alleen voor groepen op afspraak open. 

Wel is hij aan het hobbyen geslagen. “Ik schilder al jaren. Ik heb zeker wel honderd schilderijen gemaakt.” Vooral stillevens, landschappen, dieren en vogels. Zo maakt hij bijvoorbeeld afbeeldingen op boerenwagens die in het museum te vinden zijn. Maar ook schilderijtjes voor aan de muur. Verder heeft hij een fiets uit de jaren ‘30 opgeknapt en er carbidlampen aan gemonteerd. 

De inmiddels 81-jarige Broer blijft zich inzetten voor het museum. “Zo lang ik het nog kan.” Wel heeft hij hulp van een aantal vrijwilligers die hem helpen. “Een keer per jaar gaan we met z’n allen uit eten. Deze keer naar Deja-Vu in Dijkerhoek. Dat was heel gezellig.”

De deuren van het museum gaan vanaf april weer open voor het publiek. “Meestal is het dan nog niet zo heel erg druk.”