Platte column over Joarbook Twente

Eand oktober ha’w te maken met ne traditie: de presentoatie van ‘t Joarbook Twente en van ‘n Almanak. Ditmoal was het in Boarne, in ’t Cultuurhoes de Bijenkorf. In de iemenhuve, zoln ze vroger zengn. Ik goa d’r aait met plezeer op an, het is een soortemeant hoeskommen, iej meut nen hoop leu, dee iets (of heel völle) met Tweante te maken hebt. Het Joarbook besteet al zestig joar, dus zeent d’r al völle leu, dee artikelen leaverden in dee joarbeuker, oet de tied.

Nemt Jan Jans, de man den oons het besef gaf dat de oale boerderiejen prachtig in het laandschop warn op enömmen, ze vormden d’r éen geheel met. Met zien zönne, - ook al estörven – hef-e bekaand alle stiepeltekens en topgeweltekens in kaarte ebrach, en ook de tuugkisten, de wafeliezders en wat nit al vereeuwigd duur foto’s en (prachtige) potloodtekeningen. Of nemt Hosmar, afkomstig van huize De Ster oet Senoa, hee wus alns van de Vjeanse Rusluie. En Adriaan Buter, journalist en schriever van beuker oawer (b.v.) de Tweantse textiel. Oprichter van de Twente Academie. Heel bekeand was ook Johan Buursink met zinne befaamde vroagenrubriek oawer de sproake in de Twentsche Courant. Een ik misse slim André Hottenhuis, nen groten kenner van de heemkunde én van de Tweantse sproake. Hee kon ook met völle smaak vertellen. 

Befaamd is de anekdote oawer Getjan en Dieks, dee slim verskel harn ehad en mekaander nit konden löchen of zeen. En toen Dieks doodzeek was, maanden de pastoor Getjan um d’r hen te goan um het geschil oet de weg te maken now het nog kön. Noa völle teengngesputter maakten Getjan de gaank noar Canossa en steun dan toch biej het stoarfberre van Dieks. “Doar wa’j?’ zea Dieks. “Doar wa’k,” zea Getjan. “Smiet oe dale,” zea Dieks. En zwiegend rekten ze mekaander de haand. Dreks doarnoa köm Getjan wier in de bene en hee dreejden zich nog efkes umme, biej de sloapkamerdure, en zea: “Dieks, a’j wier bettert, geet ’n oalen toostaand wier in, a’j dat mer weet.’

Zonne presentoatie van Joarbook en Almanak is benaamd plezerig umda’j dan völle van dee fenomenale streekkenners teengnkomt. Het zeent vuural vertegenwoordigers van historische verenigingen oet heel Tweante. Met froai wat benul van de Tweantse cultuur. Oet Hoxeboargen, oet Albergen, Oldenzel en Ootmeske.

Ik neum éen vuurbeeld: Herman Hagens. Lichamelijk met nen rollator, mear noar de geest nog good biej de peenken. De schriever van ‘Boerderijen in Twente’. Bladerend duur dat book krie’j respect vuur dee boerentimnerleu dee met groot geveul vuur stijl harmonische hoesplaatsen schepten. Heel völle froaje bouwsels duur heel Tweante. A’j dan zeet wavukke protserige villa’s doar anno 2021 stoat, het dut oe zear an ‘t hatte en an de ogen….

Gerrit Kraa